elifin doğum günü

Elif heyecanlı bir şekilde gözlerini açtı. Hızlıca kalktı üzerini giyindi. Çok heyecanlıydı. Bu gün elifin doğum günü vardı. Annesi şimdi elife ne kadar güzel bir pasta yapmıştı. Babası ona kimbilir ne kadar güzel bir hediye almıştı. Ya arkadaşları? Onlarda almıştı tabi. Elif yiyeceği güzel pastayı ve alacağı hediyeleri düşünerek mutfağa gitti. –günaydın anneciğim dedi. Annesi sakin bir şekilde günaydın kızım diyerek karşılık verdi. Elif heyecanla dolabı açtı. Dolapta pasta yoktu. Elif hemen masanın altına baktı oradada yoktu. Mutfağın her yerini aradı pasta felan yoktu. Elif üzülmüştü ama annesine bir şey söylememeye karar verdi. Koşarak içeri gitti. –babacığım hediyem nerede? Babası gazete okuyordu. Başını kaldırmadan –ne hediyesinden bahsediyorsun kızım anlamadım dedi. Elif çok üzülmüştü hiç kimse doğum gününü hatırlamıyordu. Annesi elifi kahvaltıya çağırdı. –elif kızım hadi kahvaltıya gel. Elifin canı bir şey yemek istemiyordu. ama annesini üzmemek için mutfağa gitti. Sandalyeye oturdu. Kahvaltısını yaptı. Kahvaltısı bitince ayağa kalktı. Banyoya gidip ellerini yıkadı. Dişlerini fırçaladı. Odasına gitti. Oyuncaklarıyla oynadı. Bu sırada kapı çaldı. Elif açmak istemedi. Oyuncaklarıyla oynamaya devam etti. Bir kaç saat sonra annesi elife seslendi. –elif bir dakika gelirmisin kızım. Elif istemiyerek dışarı çıktı. Salona girdi. Gördükleri karşısında çok şaşırmıştı. Her taraf balonlar ile kaplıydı. Ve masanın üzerinde kocaman meyveli bir pasta elifi bekliyordu. Elif çok mutlu olmuştu. Sevinçle mumlarını üfledi. Annesi, babası, büyük annesi ve bütün arkadaşları elife hediye almıştı. Elif mutluluk içerisinde hediyelerini açtı. Ve herkeze teşekkür etti.

Yeter sel